O profesjonalnej piłce ręcznej nie myślałem do momentu, w którym trafiłem do Szkoły Mistrzostwa Sportowego w Kielcach. Oczywiście wcześniej trenowałem i grałem, ale dopiero w SMS-ie i podczas zgrupowań reprezentacji Polski juniorów uwierzyłem w siebie. Dzięki wytężonej pracy na treningach, znalazłem się w miejscu, w którym teraz jestem.

Nie traktuję tego w ten sposób. Nie jestem jeszcze podstawowym zawodnikiem i staram się twardo stąpać po ziemi. Kiedyś usłyszałem bardzo dobry cytat: szybki sukces buduje ego, a powolna i wyboista droga do sukcesu buduje charakter. Takie jest moje motto.

Na treningach robię wszystko, by tak nie było. Cieszę się z tego, że trener Talant Dujshebaev ma do mnie więcej zaufania i dostaję szanse w meczach Superligi.

Na pewno teraz czuję dużą różnicę. Szczególnie, jeśli chodzi o szybkość i siłę. Obecnie jestem zdecydowanie bardziej pewny na boisku, chociaż wiem, że przeciwnicy starają się grać „na mnie”, licząc na mój brak doświadczenia. Z każdym kolejnym meczem jest coraz lepiej, chociaż nie ukrywam, że w debiucie był lekki stres. Na szczęście szybko minął. Mam bowiem duże wsparcie ze strony kolegów z drużyny.

Pamiętam, że gdy byłem dzieckiem to grałem w piłkę nożną jako obrońca, a później byłem bramkarzem. Jeździłem nawet do szkółki w Mysłowicach. Pewnego dnia dyrektor Szkoły Podstawowej nr 6 w Zawierciu Dariusz Bednarz powiedział mi jednak, że wypadałoby wybrać jeden sport. Przy okazji serdecznie pozdrawiam dyrektora (uśmiech). Jako dziecko wyboru dokonywałem na podstawie tego w której dyscyplinie padają ładniejsze bramki i ostatecznie przekonały mnie loby i wkrętki. Jeśli chodzi o pozycję obrotowego, to po prostu taka była decyzja trenera Mariusza Jurasika. Chciałem grać w piłkę ręczną i chociaż szkoda było mi zmieniać pozycję, to w tej chwili na pewno nie jestem smutny z tego powodu. Zdaję sobie sprawę z tego, że muszę jeszcze osiągnąć większą wagę, co na razie trudno mi przychodzi.

Tak, może to jest dobry moment (śmiech).

Na pewno naszym długoterminowym celem jest nawiązanie do znakomitych występów reprezentacji Polski seniorów. Turniej w Macedonii był pierwszym krokiem, a szykowaliśmy się do tych zmagań przez całe wakacje. Spodziewaliśmy się, że ściany będą pomagać gospodarzom, ale ciężka praca na treningach popłaca. Teraz szykujemy się już do kolejnych turniejów.

Miejcie marzenia i walczcie o to, by je zrealizować.